วันอาทิตย์ที่ 20 มีนาคม พ.ศ. 2554

ICT CAMP''2

คนที่ใช่ ^^

เฮ้อ เวลามันผ่านไปเร็วจริงๆ แปบเดียวก็กลับมาอยู่บ้านและ
หลังจากไปเข้าค่ายมาเนี้ย
^___^ ค่ายนี้ประทับใจสุดๆเลย
โดยเฉพาะการได้เจอ
คนที่ใช่เป็นครั้งแรกในชีวิต
แต่มันก็คงเป็นไปไม่ได้
J แต่เราก็ยังฝันลมๆแล้งๆอยู่
ไม่รู้สิ เคยมั้ย เวลามีใครบางคนผ่านมาแค่ไม่กี่วัน คนที่ไม่คุ้นเคยและไม่เคยรู้จัก
แต่กลับทำให้เราคิดถึงเค้าได้ตลอด
^^ เราก็เป็นหนึ่งในนั้น
อยากระบายลงบล็อกให้มันหมดๆไปเลย เพราะปีหน้าเราอาจจะไม่ได้ไปเข้าค่ายอีกแล้ว
ถึงไปก็คงไม่มีโอกาสได้เจอเค้าอีก
เค้าคนนั้นสำคัญยังไง?คำถามนี้เกิดขึ้นในใจ เวลาเจอเค้า มันทำให้เรามีความสุข รอยยิ้ม
เสียงหัวเราะ มันทำให้เวลาอันน่าเบื่อมีความสุขมากๆ
ขอบคุณที่ช่วยมาเติมเต็มส่วนที่ขาดหาย แม้จะไม่ใช่จิ๊กซอว์ส่วนที่ใช่
แต่มันก็เป็นส่วนสำคัญส่วนหนึ่ง
^^
เค้าเป็นแรงบันดาลใจสำหรับเราทุกๆด้าน
การรักเค้าทำให้เรารู้ว่ารักจริงๆ ไม่ได้หมายถึงการครอบครอง
แต่มันหมายถึงการให้ความรักคนอื่นๆด้วย
J
ความสุขเกิดจากการให้และเกิดจากการที่เรารักคนๆนึงด้วยใจจริงๆของเรา

P'Leng is My idol^^

วันจันทร์ที่ 13 ธันวาคม พ.ศ. 2553

งานอดิเรก PART I

งานอดิเรก PART I
     งานอดิเรกมีเยอะแยะมากมายจะสาธยายให้ฟัง ณ บัดนาว^^
ดูหนัง เป็นคนที่ชอบดูหนังเป็นชีวิตจิตใจทั้งไทยฝรั่ง ฟังไม่ออกก็ดูsub หรือไม่งั้นก็ให้พี่แปลให้ เมื่อได้กินไปด้วย นอนดูหนังไปด้วยจะมีความสุขขั้นรุนแรง
ฟังเพลง เพลงมีส่วนมากเพราะเวลาเครียดเพลงจะมีส่วนช่วยจรรโลงใจอย่างยิ่ง ยิ่งฟังยิ่งชอบเพราะบางเพลงตรงกับชีวิตจริงฮ่าๆ  บางครั้งฟันเพลินจนลืมทำการบ้าน[อันนี้ไม่ดีจะพยายามไม่ทำบ่อย]แต่พอใกล้สอบแล้วทั้งเพลงทั้งคอมจะเป็นสิ่งต้องห้ามทันทีเพราะไม่งั้นเกรดจะหล่นลงมาพรวดพราดแน่นอน
อ่านหนังสือนิยายๆคือยาวิเศษ อ่านแล้วสนุกผ่อนคลาย แต่อริคือหนังสือเรียนYOYอ่านแปปเดียวหลับแล้ว เป็นยานอนหลับชนิดดี เลยอาจจะได้คะแนนน้อยไปบ้างฮ่าๆ แต่ก็จะพยายามให้มากขึ้นกว่าเดิม^^
งานอดิเรกที่บรรยายมายังไม่จบเพียงเท่านี้ โปรดติดตามตอนต่อไปพร้อมด้วยภาพสีสวยงามครับ
-ขอบคุณที่อ่านหน้านี้จนจบ ขอบคุณจากใจ-

วันอังคารที่ 9 พฤศจิกายน พ.ศ. 2553

ชีวิวั()
       ชีวิตตอนนี้มีเรื่องราวเกิดขึ้นมากมายก่ายกองเพราะเป็นวัยที่เรียกว่าวัยรุ่นเลยมีเพื่อนเยอะแยะ แชร์ประสบการณ์ต่างๆนานา พฤติกรรมสุดจะทนต่างๆมักเกิดขึ้นในวัยนี้ แต่นอกจากนั้นและความทรงจำดีๆมักจะเกิดที่วัยนี้ด้วยเช่นกัน
     ตอนนี้อยู่ม.2/14หรือที่พวกเรามัก(คิด)เรียกไปว่าICT เพราะสั้นและได้ใจความในตัว*o* ห้องนี้เป็นห้องHIZOตังค์ไม่มีอ่าแต่อยากเรียน หุหุ-..- เพื่อนมีเยอะแยะทั้งดีและไม่ดีแต่ส่วนใหญ่99%จะดีมากมาย^^ อยู่กันมาเกือบ2ปีห้องนี้ให้อะไรหลายๆอย่าง ได้รู้นิสัยเพื่อน และความสามัคคีเวลาอยู่กันเป็นกลุ่มคณะ ความอดทนต่อเสียงเสียดสีสุดแสบแก้วหูของคณาจารย์(ที่ไม่นิยมชมชอบห้องเราเท่าใด)และเพื่อนนักเรียนด้วยกัน(ที่ชอบจิกตาเวลามอง-*-)แต่ในเมื่อพูดไปก็ไม่ได้มีอะไรดีขึ้นมา พวกเราจึงต้องพยายามพิสูจน์ตนเองด้วยผลงานจากฝีมือที่มี ทุกคนจะได้รู้ว่า………………..                เรามีฝีมือ ไม่ใช่ใช้ชื่อเสียงผอ.ในทางไม่ดี ความสามารถที่เราทำล้วนเกิดจากตัวพวกเรา
ปีนี้การแข่งขันเยอะมากแต่ก็ทำเต็มที่นะ เพื่อรร. พ่อแม่ ครูอาจารย์ เพื่อนๆ ผู้อำนวยการ มาพูดถึงเกรดดีกว่าเอิ้กๆปีนี้เกรดได้3.74เท่าปลายภาคม.1เลย ดีจ๊ายดีใจ….แต่แม่กลับว่าT^Tเพราะคนเราต้องก้าวหน้าไม่ใช่อยู่กับที่55+ซึมไป1ชม. แล้วก็กลับมาร่าเริงต่อได้>.< มัธยมเปรี้ยวอมหวานเป็นวัยที่หวานจริงๆมีรุ่นพี่ดีๆหล่อๆเดินผ่าน ไม่มองได้ยังไง อิอิ แต่เราก็ไม่ทิ้งการเรียนนะ เรื่องทำผิดกฎก็มีแค่เรื่องเดียว(มั้ง)คือชอบเอาหนมมากิน แหะๆ ก็มันหิวนี่นา โรงอาหารก็คับแคบTT ไม่มีที่นั่ง แต่จารย์ไม่รู้ไม่เป็นไร55+ ชีวิตวัยรุ่นของเราตอนนี้ไม่มีอะไรมากขอจบไว้แค่นี้ก่อนดีกว่าเนอะ^^เดี๋ยวเจอกันใหม่ใน Part II. BYE BYE
           ◕‿◕。 べòべあ ぃ £ ❤ 。◕‿◕。 ◕‿◕。 べòべあ ぃ £ ❤ 。◕‿◕。